कविता-हालत

युग “योगी” राई

शरिरको रेशा रेशा र छिद्रा छिद्राबाट

पसिनाको खोलो बग्छ

लगाएको लुगा बगाउन खोज्छ

वर्षा हुदा

बलेसीबाट पानी खसे झै

बाहुला कलर र फेरोहरुबाट

पसिनाको धारा झर्छ

जुत्ताहरुको पोखरी बनाएर

खुट्टाहरु पौडी खेल्छन्

छिन मै पोखरीहरुमा भेल पसेर

बाढि आउछ

अनि म बाउुन्न डीग्रीको घाम ओढेर

त्यो खोलो तर्न तम तयार हुन्छु

हो यसरी

शरिरले तापक्रम नाप्दानाप्दै

म सावेल र गंैतिको हतियार नचाउदै

रोडा ढुङ्गा र रमलसित युद्ध गर्छु

मेरो दर्शक बनेर मुदिरहरु

याल्ला याल्ला गर्दै हुटिङ गर्छन्

म युद्ध गर्दा गर्दै

कर्म भूमिमै ढल्छु

थाहा छैन

उठाएर मलाई एसि रुममा लगिएको हुन्छ

होस आउदा देख्छु

तिनै मुदिरहरु

मलाइै हाउ आर यु नाउ भनि सोध्छन्

म रिसले आक्रोसित भएर पनि

निधौरो मुहार लिएर

मलाइ ठिक छ अहिले भन्छु

घरबाट फोन आउछ

गर्मी निकै बढे्को छरे

हाल खबर केछ

कसरी खट्दैछौ भनी सोध्छन्

जवफमा

अँ गर्र्मी अलि अलि छ पचाउदै छु

पैषा कमाउदैछु भुुन्छु ।

उर्लाबारी १ मोरङ्ग

हाल नवोदित साहित्य वाचनालय दोहा कतार